എഴുത്ത്:-നൗഫു ചാലിയം
“പെട്ടെന്ന് കുറച്ചു പൈസക്ക് അത്യാവശ്യം വന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നു…ഇടക്കും തലക്കും എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും പതിനായിരമോ അമ്പതിനായിരമോ വാങ്ങിക്കാറുള്ള ജംഷിയെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചത്…
എടാ ഒരു ഇരുപതിനായിരം ഉണ്ടോ??? അത്യാവശ്യം ആയത് കൊണ്ടാട്ടോ..…”
“അവൻ എന്നെ സാഹയിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ അവനോട് ചോദിച്ചു…”
“നാട്ടിൽ കണ്ണായ സ്ഥലത്ത് തന്നെ അവന്റ സൂപ്പർ മാർക്കറ്റും ബേക്കറിയും ഉണ്ടായിരുന്നു..
അത് പോലെ തന്നെ മൂന്നാലെണ്ണം മറ്റ് പലരുടെയും കൂടേ പാട്ണർ ഷിപ്പിലുമായി ഉണ്ടായിരുന്നു അവന്…
അതിലെ വരുമാനം തന്നെ ദിവസം പത്തു മുപ്പത്തിനായിരം ഉണ്ടെന്ന് അവൻ തന്നെ പലപ്പോഴും എന്നോട് പറയാറുണ്ടേലും പെട്ടന്നൊരു ആവശ്യം വന്നാൽ എന്റെ അരികിലേക് തന്നെ ആയിരുന്നു അവൻ വരാറുള്ളത്…
എനിക്കും ഹോൾസൈൽ ബിസിനസ് ആയിരുന്നു ടൗണിൽ… ചെറിയ രീതിക്കുള്ളത്…
ഇല്ലെങ്കിൽ പോലും മറ്റാരുടെയെങ്കിലും കയ്യിൽ നിന്നും ഞാൻ വാങ്ങി കൊടുക്കുമെന്ന് അവന് നല്ലോണം അറിയാം അത് കൊണ്ടായിരിക്കാം അവൻ എപ്പോഴും എന്റെ അരികിലേക് തന്നെ ആദ്യം വന്നിരുന്നത്…”
“പക്ഷെ ഇന്നവൻ ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ഒട്ടും സങ്കയില്ലാതെ ഉടനെ തന്നെ പറഞ്ഞു…
ഇല്ലെടാ ബിസിനസ് ടൈറ്റ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ എന്റെ അടുത്ത വാക് പോലും കേൾക്കാതെ ഫോൺ വെച്ചതും ഇനി എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഇരുന്നു…”
“ജീവിതം അങ്ങനെയാണ്… ഒരാവശ്യത്തിന് കൈ നീട്ടേണ്ടി വരുമ്പോൾ ഒന്നും കിട്ടാതെ വരുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന നിസ്സഹായത…അതിന്റെ ഇടങ്ങേറ്.. അതിലെല്ലാം ഉപരി പ്രിയപ്പെട്ടരാൾ കാത്തിരിക്കുന്നെന്ന ഓർമ്മപെടുത്തൽ എല്ലാം കൂടേ മനസ് ചടച്ചു ഇരിക്കുന്ന സമയത്താണ് എന്റെ മുന്നിൽ ഒരു ഓട്ടോ വന്നു നിർത്തിയത്..”
“എന്താടാ ഷറഫൂ ഇവിടെ…
ഹോസ്പിറ്റലിൽ…”
ഒന്നാം ക്ലാസ് മുതൽ പത്താം ക്ലാസ് വരെ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ച സുഹൈൽ ആയിരുന്നു അത്..
“പത്താം ക്ലാസ് പൊട്ടിയതും അവൻ ഒരു ഓട്ടോ വാടകക്ക് എടുത്തു ഓടിച്ചു കുടുംബം നോക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…
ഇപ്പൊ അടുത്ത് എപ്പോയോ പറയുന്നത് കേട്ടു സ്വന്തമായി ഓട്ടോ എടുത്ത കഥ..
അതും സ്കൂൾ ഗ്രൂപ്പിൽ…
പക്ഷെ അടവ് അടക്കാൻ കഴിയാതെ പലപ്പോഴും ബാങ്കിലെ ആളുകൾ ഓട്ടോ സ്റ്റാൻഡിൽ വന്നു നിൽക്കാറുണ്ടെന്നും എന്നും പ്രശ്നം ആണെന്നൊക്കോ കേട്ടിരുന്നു..
പണം ആണല്ലേ എപ്പോഴും പ്രശ്നം…
പക്ഷെ ആരോടും അവൻ ഒന്നും ചോദിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടില്ല… ഒരു സഹായം ആയിട്ട് പോലും..
പണത്തിനു ബുദ്ധിമുട്ട് ആണെങ്കിലും അവന്റെ വീട്ടിൽ സന്തോഷം തന്നെ ആയിരുന്നെന്ന് അതിന് ശേഷം പലപ്പോഴും പുറത്ത് നിന്നു കാണുമ്പോൾ മനസിലായിരുന്നു..
അന്ന് പലരും കളിയാക്കിയപ്പോൾ ഞാനും കൂടിയിരുന്നു അവരോടൊപ്പം…
എന്തോ അന്നങ്ങനെ അവരുടെ കൂടെ കൂടാൻ തോന്നിപോയി…”
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപോൾ അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു..
“എന്താടാ നീ ഇവിടെ ഒറ്റക് ഇരിക്കുന്നെ..”
“ഞാൻ അവനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു..
ഉമ്മയെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ആക്കിയതും അത്യാവശ്യമായി പെട്ടന്നൊരു ഓപ്പറേഷൻ വേണ്ടതും അതിനായി ഒന്നര ലക്ഷത്തോളം രൂപ വേണ്ടതും…
ഇനിയും കുറച്ചു പൈസ കൂടെ വേണെമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന് എന്നെ സഹായിക്കാൻ കഴിയുമെന്നുള്ള ഒരു പ്രതീക്ഷയും എനിക്കില്ലായിരുന്നു…
പെട്ടന്ന് തന്നെ അവൻ കീശയിൽ നിന്നും കുറച്ചു പൈസ എടുത്തു എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി..
അത് ഇരുപതിനായിരം രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു..
“എടാ ഇത്..? “
ആവശ്യത്തിനുള്ള പണം കയ്യിൽ കിട്ടിയിട്ടും അത് വാങ്ങിക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ അവനെ നോക്കി..
“കട്ടതും മോഷ്ടിച്ചതും ഒന്നും അല്ലേടാ…
എന്റെ ഉമ്മാന്റെ വിരലിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നൂല് പോലുള്ള മോതിരം ഇങ്ങ് ഊരിതന്നു…
എത്ര കാലം എന്ന് വെച്ച പൈസ കൊടുക്കാൻ ഉള്ളതിന്റെ പേരിൽ കണ്ടവരുടെ ആട്ടും തുപ്പും കേൾക്കുക..
ഇനിയെങ്കിലും എന്റെ മോൻ സമാധാനത്തോടെ ഒന്ന് ജീവിക്കാൻ പറഞ്ഞു ഉമ്മ…
നിങ്ങൾ കുറച്ചു കൂട്ടുകാരും കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ടല്ലോ പത്താം ക്ലാസിലെ ഗ്രൂപ്പിൽ എന്നെ പൈസ ഇല്ലേൽ മോഷ്ടിച്ചു കൊടുക്കെടാ എന്നും പറഞ്ഞിട്ട്…
എല്ലാം കൊണ്ടും വെറുത്തതാ ഞാൻ.. ഒരുപക്ഷെ ഈ ജീവിതം പോലും…
രണ്ടറ്റം മുട്ടിക്കാൻ എത്ര കഷ്ട്ടപ്പാടാണെന്നറിയുമോ ഞങ്ങളെ പോലുള്ളവർക്ക്…
എന്നാലും സന്തോഷം ഉണ്ടായിരുന്നെടാ…
ഉമ്മാക് എന്നെ മനസിലായി… അതാ ആകെ ഉള്ളത് കൂടെ തന്നെ… അല്ല.. ഉപ്പാന്റെ എന്ന് പറയാൻ ഉമ്മാന്റെ കയ്യിൽ അതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…
അത് വിറ്റ് വരുന്ന വഴിയാണ് ഞാൻ…
അപ്പോഴാ നിന്നെ ഇവിടെ കണ്ടേ…”
അവൻ അതും പറഞ്ഞു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കി..
നിറമുള്ള വേദനക്ക് ഇടയിൽ മധുരമുള്ള പുഞ്ചിരി പോലെ…
അവൻ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ ആ പൈസ വാങ്ങിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതെനിക് കഴിയാത്തത് പോലെ തോന്നി വാങ്ങിക്കാതെ തന്നെ ഞാൻ നിന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നു അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞെ..
“ടാ…
വാങ്ങിക്ക്…
നിനക്ക് ഞാൻ എങ്ങനെ ആണെന്ന് അറിയില്ല…
എന്നാലും…നീ എന്റെ കൂട്ടുകാരൻ അല്ലേടാ…
എന്റെ കയ്യിൽ ഇനി രണ്ട് മാസം അടക്കാൻ കൂടെ ഉള്ള പൈസ ബാക്കി വെച്ചിട്ട ഞാൻ ഇത് തരുന്നേ… ആണ് ആവശ്യം ഇല്ലേൽ ഞാൻ മുഴുവൻ തരുമായിരുന്നു…
സോറി…
അവൻ എന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് പറഞ്ഞതും എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി…”
“പക്ഷെ അവന്റെ വണ്ടിയുടെ അടവ് അടച്ചു തീർക്കാനുള്ള പൈസ ആണല്ലേ എന്ന് ഓർത്തതും ആ പൈസ വാങ്ങിക്കാൻ വീണ്ടും എനിക്ക് ഇടങ്ങേറ് പോലെ തോന്നി..
അവൻ അത് മനസിലാക്കിയത് കൊണ്ടോ എന്തോ..
അവൻ എന്റെ കയ്യിലേക് ആ പൈസ ബലമായി പിടിപ്പിച്ചു…
ഒന്നും ആലോചിക്കേണ്ട… ഉമ്മാക് എത്രയും പെട്ടന്ന് പടച്ചോൻ റാഹത് നൽകട്ടെ…
നി വേഗം പോയി ബില്ല് സെറ്റിൽ ചെയ്യെന്നും പറഞ്ഞു പുതിയൊരു ഓട്ടം കിട്ടിയതും എന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടു അവൻ ഓട്ടോ എടുത്തു മുന്നിലേക്ക് പോയി…”
“എന്റെ നന്ദി വാക് കേൾക്കാൻ പോലും ആഗ്രഹിക്കാതെ… “
ബൈ
…😘
