കാട്ടുപ്പൂവ്
Story written by Suja Anup
കേട്ടപ്പോൾ സങ്കടം ഒന്നും തോന്നിയില്ല. എനിക്കത് ഉറപ്പായിരുന്നൂ. എൻ്റെ ജന്മം അത് അങ്ങനെയാണ്. പൂജയ്ക്കെടുക്കാത്ത പൂക്കൾ എത്രയോ ഉണ്ട് ഭൂമിയിൽ.
എന്നാലും ആ പൂക്കൾ മനോഹരമാണ്. അതിൻ്റെ ഭംഗി എല്ലാവർക്കും മനസ്സിലാകില്ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ഒരു കാട്ടുപൂവ്. അതാണല്ലോ ഞാൻ…
അമ്മാവനും അച്ഛനും നല്ല ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നൂ.
“വിവാഹ കമ്പോളത്തിൽ നിർത്തുവാൻ വേണ്ടും അവൾക്കെന്തുണ്ട് യോഗ്യത
പക്ഷേ… എനിക്ക് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നൂ.
*****************
ജീവിതം എനിക്കെന്നും ഒരു സമസ്യ ആയിരുന്നൂ. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഞാൻ ഒരു മകൾ എന്നതിൽ ഉപരി, ഒരു ഭാരം ആയിരുന്നൂ ഞാൻ എന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
എന്നേലും കൂടുതൽ സ്ഥാനം വീട്ടിലെ പട്ടിക്കും പൂച്ചയ്ക്കും വരെ ഉണ്ടായിരുന്നൂ. വയസ്സാം കാലത്തു അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും പറ്റിയ ഒരു അബദ്ധം മാത്രം ആയിരുന്നല്ലോ ഞാൻ. അമ്മായിക്ക് അധികം നാൾ ഇവിടെ നിൽക്കുവാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല. അമ്മ മൂന്ന് മാസത്തെ ആയുർവ്വേദ ചികിത്സയിലിലൂടെ ഒന്ന് ഭേദമായി വന്നപ്പോൾ തന്നെ എന്നെയും കൂട്ടി അവർ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങി. അവരുടെ മകൻ അന്ന് കോളേജിൽ പഠിക്കുകയായിരുന്നൂ. എന്നെക്കാളും പതിനൊന്നു വയസ്സ് കൂടുതൽ ഉണ്ടായിരുന്നൂ അവനുകൂടെ എന്നെ അവർ കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ അച്ഛനും അമ്മയും ആങ്ങളമാരും ഒത്തിരി സന്തോഷിച്ചു. എനിക്ക് പക്ഷേ ഒത്തിരി സങ്കടം വന്നൂ. പതിയെ എൻ്റെ കുടുംബം പച്ച പിടിച്ചു തുടങ്ങി. അതോടെ പിന്നെ എന്നെ തിരികെ വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ട് വരുവാൻ എല്ലാവരും മടിച്ചു
വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ബിരുദം പൂർത്തിയാക്കി അവൻ ഒരു ജോലി കിട്ടി മറ്റൊരിടത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു. കാലം കടന്നു പോയി ക്കൊണ്ടേയിരുന്നൂ. ഒപ്പം എൻ്റെ ദുഃഖങ്ങളും ഏറി വന്നൂ. ബിരുദം കഴിഞ്ഞതും വീട്ടിൽ വിവാഹ ആലോചനകൾ തുടങ്ങി. എന്നെ ആ സമയം അച്ഛനും അമ്മയും കൂട്ടികൊണ്ടു പോന്നൂ
*******************
ആ സമയത്താണ് പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന അദ്ധ്യാപികയുടെ സഹോദരൻ്റെ ആലോചന വരുന്നത്. പെണ്ണ് കണ്ടു പോയതിനു ശേഷം മാത്രമാണ് അത് കോളേജിൽ പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന അദ്ധ്യാപികയുടെ സഹോദരൻ ആണെന്നു അറിഞ്ഞത്. ആ ആലോചന നടക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നൂ. അവർ ഗസ്റ്റ് അദ്ധ്യാപികയായി വന്ന സമയം. ക്ലാസ്സിൽ വിഷമിച്ചിരുന്ന എന്നെ അവർ പലപ്പോഴും ശ്രദ്ധിക്കുമായിരുന്നൂ. അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ അവരോടു എൻ്റെ കഥകൾ എന്തൊക്കെയോ ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നൂ
പിറ്റേന്ന് മൂന്നാൻ വന്നു അച്ഛനോട് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. അന്നാദ്യമായി അച്ഛൻ എന്നെ തല്ലി. ഏതായാലും അമ്മായിയുടെ മകൻ വേണ്ട എന്നുള്ള തീരുമാനത്തിൽ ഞാൻ ഉറച്ചു നിന്നൂ. കിട്ടിയ സാധനങ്ങളും കെട്ടിപ്പെറുക്കി വീട് വിട്ടിറങ്ങി. മുന്നിൽ ശൂന്യത ആയിരുന്നൂ. നഷ്ടപ്പെടുവാൻ ഇനി ഒന്നും ബാക്കിയില്ല. പിന്നെ എന്തിനെ ഭയക്കണം. വല്ലാത്തൊരു വാശി ആയിരുന്നൂ മനസ്സിൽ
*******************
ഇന്നാണ് ആ ദിവസ്സം. പഠിച്ചിരുന്ന കോളേജിലേക്ക് ഒരു ക്ഷണം ലഭിച്ചു. വേദിയിൽ പ്രസംഗിക്കുവാൻ ഒരവസരം കിട്ടി. എനിക്ക് അതിൽ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നൂ. അപ്പോഴാണ് അറിഞ്ഞത് ആ അദ്ധ്യാപിക അവിടെ ഉണ്ടെന്നു. എനിക്ക് അവരോടു പരിഭവം ഇല്ല. അവർ കാരണമല്ലേ ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലേ ഞാൻ ഈ നിലയിൽ എത്തിയത്.
“അറിയപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരി. പ്രശസ്‌തനായ സംവിധായകൻ്റെ ഭാര്യ. ഒന്ന് കാണുവാനും സംസാരിക്കുവാനും ആളുകൾ കാത്തുനിൽക്കുന്നൂ. വീട്ടിലേക്കു എന്ന് ചെല്ലും എന്ന് ചോദിച്ചു കാത്തിരിക്കുന്ന വീട്ടുകാർ. ബന്ധുവീടുകളിൽ പോലും വിശിഷ്ട സ്ഥാനം ആണ് ചടങ്ങുകൾക്ക്..
എനിക്ക് പക്ഷേ അതൊന്നും വേണ്ട. വേദിയിൽ പ്രസംഗ സമയത് ഞാൻ പറഞ്ഞുദുഃഖങ്ങൾ ഇല്ലാത്തവർ ആരുമില്ല ഈ ലോകത്തിൽ. പക്ഷേ ദുഃഖങ്ങൾക്കു മേലെ നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ വളരണം. അവയെ നമ്മൾ നേടണം. നമ്മുടെ സങ്കടങ്ങൾ അത് നമ്മുടേത് മാത്രമാണ്. അത് മറ്റൊരാൾക്ക് സന്തോഷം മാത്രമാണ് നൽകുക. ദുഃഖങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുവാൻ കഴിയുന്നത് ഒരു ഭാഗ്യം ആണ്. പക്ഷെ, നാളെ അത് നമ്മൾക്കെതിരെ മറ്റുള്ളവർ ഉപയോഗിക്കുവാനുള്ള ഒരു ആയുധമായി മാറരുത്.”
“എൻ്റെ ദുഃഖങ്ങൾ എൻ്റെ വിജയത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടു പടികൾ മാത്രമാണ്. ഇന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എനിക്കതറിയാം. അനുഭവങ്ങൾ എന്നെ നല്ല എഴുത്തുകാരിയാക്കി. നിങ്ങളുടെ പ്രീയങ്കരിയാക്കി. നഷ്ടപ്പെടുവാൻ ഒന്നുമില്ല. എൻ്റെ വിജയം ഞാനാണ് തീരുമാനിക്കുന്നത്. എന്നെ ഞാൻ അംഗീകരിക്കണം. എനിക്ക് ചുറ്റിലുമുള്ള ലോകത്തിൽ ഒത്തിരി കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾ ഉണ്ടാകും. അതിൽ വേണ്ടത് മാത്രം എടുക്കുക.’
“ദുഃഖങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിൽ ഉരുകിയവർ മാത്രമേ വിജയത്തിൽ എത്തിയിട്ടുള്ളൂ. ദുഃഖങ്ങൾ വരുമ്പോൾ, തകർന്നു വീഴുമ്പോൾ തളരരുത്. ഉയർത്തെഴുന്നേല്ക്കണം. കാരണം ജീവിതം ഒന്നേ ഉള്ളൂ. അത് പൊരുതി ജയിക്കുവാൻ മാത്രം ഉള്ളതാണ്. എൻ്റെ ജീവിതവിജയം ആണ് ഈ ലോകത്തിനായുള്ള എൻ്റെ മറുപട
