Story written by Kannan Saju
” താനും എന്നെ പോലെ കല്ല്യാണം കഴിക്കാതെ ജീവിച്ചു കാണും അല്ലേ… അതോണ്ടാണോ ഈ വയസ്സാം കാലത്തു ഇവിടെ വന്നു ഇരിക്കേണ്ടി വന്നത്?? “
ഓൾഡ് ഏജ് ഹോമിന്റെ വരാന്തയിൽ പുറത്തേക്കും നോക്കി ഇരുന്ന പുതിയ അതിഥിയുടെ അരികിൽ വന്നിരുന്ന അമ്മിണി അമ്മ ചോദിച്ചു.
” ആര് പറഞ്ഞു തന്നോട് ഞാൻ കല്ല്യാണം കഴിച്ചില്ലെന്ന്?? ” അമ്മിണി അമ്മയുടെ ചോദ്യം അത്ര പിടിക്കാത്ത മട്ടിൽ സൂസൻ അവളെ നോക്കി.
സെറ്റു സാരിയും കൈ നിറയെ വളയും കാതിൽ കമ്മലും ഒക്കെ ആയിരുന്നു അമ്മിണി അമ്മയുടെ വേഷം.. റിട്ട : അദ്ധ്യാപിക ആയ അമ്മിണി അമ്മക്കു കയ്യിൽ ഇഷ്ടം പോലെ പണം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
സൂസന്റെ കൈകാലുകൾ കാലി ആയിരുന്നു.. ഒരു കമ്മൽ പോലും ഇല്ല… എങ്കിലും ധരിച്ചിരുന്നത് ചുരിദാർ ആയിരുന്നു..
” എനിക്ക് രണ്ട് ആണ്മക്കളും ഒരു പെങ്കൊച്ചും ഉണ്ട്.. അവർക്കെല്ലാം കൂടി പത്തു പേരക്കുട്ടികളും ” അമ്മിണി അമ്മ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു….
” എന്തെ ഇതിനു മാത്രം ചിരിക്കാൻ ? ” പിടിക്കാത്ത രീതിയിൽ സൂസൻ ചോദിച്ചു…
” പിന്നെ ചിരിക്കാതെ.. കുടുംബോം കുട്ടികളും ഉള്ളവരാരും ഇവിടെ ഇല്ല.. ഇവിടെ ഉള്ളവർ എല്ലാം ആരോരും ഇല്ലാത്തവരാ… പിന്നെ വന്ന സമയത്തു സ്വന്തമായി അംഗനവാടി ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞവർ വരെ ഈ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ട് “
” ഓ.. വലിയ തമാശ… തനിക്കു വേണമെങ്കിൽ വിശ്വസിച്ചാൽ മതി ” സൂസൻ മുഖം വീർപ്പിച്ചു…
” പിന്നീന്ത്യേ ഇവിടേയ്ക്ക്? “
” ഇവിടവുമ്പോ ചിലവ് കുറവാ… അവരയക്കുന്ന പൈസക്ക് രണ്ട് പേർക്കൂടെ ഭക്ഷണം കൊടുക്കാലോ ” അപ്പോഴേക്കും സൂസന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു…
” അയ്യേ താൻ കരയാ… ” അമ്മിണി അമ്മ സൂസനെ നോക്കി… അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു….
” വാർദ്ധക്യം ഒരു ശാപമാണ് അല്ലെടോ ? ” സൂസന്റെ ചോദ്യം കേട്ടു അമ്മിണി അമ്മ ചിരിച്ചു…
” ആര് പറഞ്ഞു ?? “
” ഈ തോളത്തിട്ടു വളർത്തിയ ഒന്നിന് പോലും എന്നെ നോക്കാൻ തോന്നീലല്ലോ “
” അതൊരു കണക്കിന് നന്നായീലെ? ” ആ വർത്താനം അത്ര പിടിക്കാത്ത രീതയിൽ സൂസൻ അമ്മിണിയെ നോക്കി…
” മക്കളാരും മിണ്ടാനും പറയാനും ഇല്ലാതെ… അവർക്കൊരു ഭാരമാണെന്നു അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്…
നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ മരണവും കാത്തു കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലതല്ലേ ഞങ്ങൾ സമപ്രായക്കാർക്കൊപ്പം ഓടി കളിച്ചു നടന്നു ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് ? ” സൂസൻ അവളെ അത്ഭുദത്തോടെ നോക്കി…
” ആണോ? “
” പിന്നല്ലാതെ.. ഇന്ന് മുതൽ ഞങ്ങക്ക് താനും തനിക്കു ഞങ്ങളും ഒരു കൂട്ടല്ലേ ? ഇവിടെ ഞാനുണ്ട്, ദേവിക ഉണ്ട്, അപ്പു ചേട്ടൻ ഉണ്ട്, നാൻസി ഉണ്ട്, യൂസഫിക്ക ഉണ്ട് അങ്ങനെ എത്ര പേരാ… ” സൂസൻ കണ്ണ് തുടച്ചു…..
” സൂസൻ കബഡി കളിക്കുവോ ? “
” കബഡിയോ?? ഈ വയസ്സാം കാലത്തോ ?? “
” ആഹാ.. അത് കൊള്ളാം.. സൂസൻ സിനിമാ ഒന്നും കാണാറില്ലേ?? ഒരു സിനിമയിൽ വിജയ് പോലും എത്ര വയസ്സന്മാരെ വെച്ച വെള്ളത്തിന് വേണ്ടി സമരം ചെയ്യുന്നത് ? “
” ആ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ” സൂസന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു…
” പിന്നെ നമുക്ക് കബഡി കളിച്ചൂടെ ? “
” അപ്പൊ ഇവിടെ നല്ല ഫ്രീഡം ഉണ്ടല്ലേ ?? “
” തുണി ഇല്ലാതെ നടക്കണം എന്ന് മാത്രം പറയാതിരുന്നാൽ മതി.. പ്രായമായ അപ്പൂപ്പന്മാർ ഉള്ളതാ.. എന്തിനാ വെറുതെ ” അമ്മിണി അമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
” പോ അവിടുന്ന് ” സൂസന് നാണം വന്നു
” അയ്യോ പെണ്ണിന്റെ ഒരു നാണം നോക്ക്.. അല്ല ഈ മുടി ഒന്നും ഈരി കെട്ടാറില്ലേ ? ” സൂസൻ മുഖം താഴ്ത്തി
” ഇങ്ങോട് ഇറങ്ങി ഇരിക്ക്… ഞാൻ കെട്ടി തരാം ” സൂസൻ ഇറങ്ങി ഇരുന്നു… അമ്മിണി അമ്മ ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു സൂസന്റെ മനസ്സ് മാറ്റി കൊണ്ടിരുന്നു… ചില കൂട്ടുകൾ അങ്ങനെ ആണ്…
ഏകാന്തതയെക്കാൾ അവഗണനയേക്കാൾ കുത്തുവാക്കുകളേക്കാൾ സൂസന് ഇപ്പൊ വേണ്ടതും അമ്മിണി അമ്മയെ പോലൊരു കൂട്ടുകാരിയെ ആണ്.
